Obowiązkowe szczepienia przeciwko wściekliźnie!
Uwaga!
Obowiązkowe szczepienia przeciwko wściekliźnie!
Powiatowy Lekarz Weterynarii w Wągrowcu przypomina o obowiązku szczepienia psów przeciwko wściekliźnie.
Obowiązkowemu, ochronnemu szczepieniu podlegają psy powyżej 3 miesiąca życia na obszarze całego kraju. Posiadacze psów są obowiązani zaszczepić psy przeciwko wściekliźnie w terminie 30 dni od dnia ukończenia przez psa 3 miesiąca życia, a następnie nie rzadziej niż co 12 miesięcy od dnia ostatniego szczepienia.
Szczepień psów przeciwko wściekliźnie dokonują lekarze weterynarii świadczący usługi weterynaryjne w ramach działalności zakładu leczniczego dla zwierząt.
Psy poddane szczepieniu podlegają wpisowi do rejestru prowadzonego przez lekarzy weterynarii. Po przeprowadzeniu szczepienia posiadaczowi psa wydaje się zaświadczenie lub dokonuje się wpisu w paszporcie.
Dane rejestru dotyczące szczepień przeprowadzonych w danym miesiącu są przekazywane powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce położenia zakładu leczniczego dla zwierząt, do 15 dnia następnego miesiąca.
Kto uchyla się od obowiązku ochronnego szczepienia psów przeciwko wściekliźnie podlega karze grzywny.
Wścieklizna jest niebezpieczną dla życia człowieka chorobą wirusową. Nosicielem wirusa są dzikie i domowe zwierzęta.
Wirus wścieklizny przenosi się zwykle przez poprzez ugryzienie ze zwierzęcia na inne zwierzę lub na człowieka. Nie leczone na czas zakażenie tym wirusem, zwykle kończy się zgonem.
Wirus wścieklizny przechodzi drogą śliny do tkanki mięśniowej ugryzionego przez zwierzę. Następnie poprzez tkankę nerwową wędruje do mózgu lub rdzenia kręgowego, gdzie następnie namnaża się, wywołując zmiany chorobowe. Atakuje system nerwowy powodując porażenie mięśni.
U zwierząt klinicznie występują dwie postacie wścieklizny: cicha i szałowa.
W postaci szałowej wirus atakuje mózg zwierzęcia i powoduje takie objawy jak: niepokój, podniecenie, agresję. Wskutek porażenia, głos zwierzęcia staje się ochrypły, połykanie utrudnione, wyraz oczu jest zmieniony: „dzikie spojrzenie”, następuje obfite wydzielanie śliny.
W postaci cichej choroby wirus atakuje rdzeń kręgowy. Typowy objawy to: chwiejny krok, niedowład kończyn i tułowia, następnie całkowite porażenie.
Zwierzęta dzikie w tej postaci wydają się przyjazne, uległe, oswojone. Obie postacie choroby kończą się śmiercią zwierząt.
Zwierzę, które pogryzło człowieka podlega 15 dniowej obserwacji przez lekarza weterynarii, celem wykluczenia choroby.
Człowiek pogryziony przez obce zwierzą powinien umyć ranę i niezwłocznie zgłosić się do lekarza medycyny.
Elżbieta Misiek